Γιατί να συνομιλούμε όταν είναι τόσο εύκολο να επικοινωνούμε; (Jean Baudrillard)

Καινούριος στον ωκεανό των blogs...
Mαθαίνω πολύ αργά, μπερδεύομαι, ξανά απ' την αρχή...

Ψάχνοντας άλλα blogs βλέπω το συνωστισμό σε κάποια θέματα καθημερινά, επικαιρότητας. Όσο πιό ελαφρύ το θέμα, τόσο μεγαλύτερος συνωστισμός...

Aλλού, μοναχικές "φωλιές" που σημειώνουν, χωρίς να δίνουν την αίσθηση ότι θέλουν κάτι περισσότερο. Ρίχνουν μονάχα τη μποτίλια στο πέλαγο...

"Τίποτα απ΄όσα εγγράφονται στις οθόνες δεν είναι φτιαγμένο γιά ν' αποκρυπτογραφηθεί σε βάθος, αλλά γιά να εξερευνηθεί στιγμιαία, με μιά άμεση ψυχοκάθαρση από το νόημα, με ένα βραχυκύκλωμα των πόλων της παράστασης" (J.L. Baudrillard).

Το θέμα είναι, τί σκέφτεται κανείς όταν βάλει το χέρι κάτω από το μαξιλάρι του ύπνου...

Μήπως τα πιό πολλά έχουν ειπωθεί; Κι όμως, όχι!
Πόσες εκατοντάδες χρόνια χρειάστηκαν γιά να αναποδογυριστεί το γνωμικό "κι οι τοίχοι έχουν αυτιά" και να γίνει "και τ' αυτιά έχουν τοίχους"...

Δεν είναι και το απλούστερο στον κόσμο να μιλήσεις, να σχολιάσεις κάτι σ' ένα blog. Δε μπορείς να τ' απευθύνεις μόνο σ' αυτόν/ή που το χτίζει. Τα λόγια σου γίνονται πολλαπλάσια ηχώ, τα παίρνει ο ηλεκτρονικός άνεμος και τα αναδημοσιεύει εδώ, εκεί...