Τα πλάσματα της αύριον...

Στα "ελεύθερα", "δημοκρατικά" καθεστώτα, αλλά και σε άλλα (πχ. στην Κίνα όπου προβάρεται ένα αυριανό μοντέλο κοινωνίας ξέφρενων και αδειασμένων καταναλωτών), υπεισέρχονται κάθε τόσο νέες ιδέες. Κάποιες γίνονται αντιληπτές, κάποιες όχι. Προσέξτε, γιά παράδειγμα, τις εκφράσεις που έχουν στα πρόσωπά τους οι πλαστικές κούκλες των βιτρινών. Πρόσωπα ανέκφραστα, στυφά, εγωιστικά, κακομαθημένα, εγώ και ο εαυτός μου... Συγκρίνατε με τη φωτογραφία, άνωθεν. Άντρας ή γυναίκα; Έχει σημασία; Είναι ένα ανδρόγυνο πλάσμα. Το μέλλον. Μιά ανδρόγυνη φούσκα, ένα ανδρογυνοειδές. Απατώνται οικτρά αυτοί/ές που πιστεύουν πως τέτοια πράγματα δεν αφορούν χώρες ζουμερές και "ζεστές" σα την Ελλάδα. Κυκλοφορούν άλλωστε πολλά τέτοια ανθρώπινα δείγματα. Καλό ή κακό; Μμμ, "δε θα μπορέσω να ξέρω", όπως λένε.

Το πλάσμα της φωτογραφίας δεν εκφράζεται. Κρύβει μέσα του απόλυτο κενό συναισθημάτων, χυμών, αγάπης (ακούει μόνο τραγούδια που μιλάν γι αυτήν). Προέρχεται από οικογένειες απασχολημένων, αλλοτριωμένων και ηλιθίων (ή το συνώνυμο, που σκέφτονταν μόνο την καριέρα τους). To πλάσμα, κατά κανόνα, δεν είχε πατέρα ή, είχε κάποιο ολόγραμμα που προσπαθούσε να παίξει το ρόλο του αρσενικού. Δε το χάϊδεψαν, δε το μαλάκωσαν, δε του ξύπνησαν τα αισθήματά του. Είναι "απελευθερωμένο" και ψάχνει φρενιασμένα να βρει από τι άλλο να "απελευθερωθεί". Είναι στεγανό και φοβάται, μοχθηρό γιά να αμυνθεί από άγνωστα συναισθήματα, γιά τα οποία κάτι έχει διαβάσει στα βιβλία που καταβροχθίζει, μασώντας τσίχλες. Οι οργασμοί του είναι σα κομάτια πάγου, ή ξεσηκωμένοι βρυχηθμοί. Στον ύπνο του τινάζεται, καβαλικεμένο σε άγριους ταύρους. Είναι συνεχώς καλωδιωμένο, χαπακώνεται και δεν έχει καμιά αντίρρηση να του φορέσουν ένα τσιπ στο κεφάλι. Περπατώντας στους δρόμους δε βλέπει, ούτε ακούει. Φοράει ακουστικά και ταξιδεύει μέσα σε τραγούδια με μηνιαία λήξη χρήσης...
Όλ' αυτά εννοούσε το ανδροειδές Τίμη Θάλιον (βλ. δημοσίευση, 28 Δεκ., "Το μέλλον είναι εδώ"). Στην τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη, όταν τη ρώτησαν αν επιθυμούσε παράταση της ζωής της, άφησε όλες και όλους με ανοιχτό το στόμα όταν είπε πως, "κάτω από άλλες συνθήκες ίσως, κάτω απ' τις σημερινές όμως (το έτος 2053) όχι και, δε ζηλεύω τη μακροζωία σας!"...

Καλό ταξίδι...